بازدارنده های شعله پلیمری چیست؟

بازدارنده های شعله پلیمری رایج شامل بازدارنده های شعله هالوژن و فسفر هستند.
1. بازدارنده شعله هالوژن:
بازدارنده‌های شعله هالوژن در حال حاضر یکی از تولید شده‌ترین بازدارنده‌های آلی در جهان هستند که مقادیر افزودنی کم و اثرات بازدارنده شعله قابل توجهی دارند. بازدارنده های شعله حاوی کلر عمدتاً شامل پارافین کلردار، پلی اتیلن کلردار و غیره است. بازدارنده های شعله حاوی برم به دلیل اثر ضد شعله بهتر آنها به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرند و به تدریج جایگزین بازدارنده های شعله مبتنی بر کلر می شوند. مکانیسم بازدارنده شعله هالوژن نسبتاً واضح است، اما در حالی که بازدارنده شعله است، مشکلات جدی را نیز به همراه دارد. مقدار زیادی گازهای سمی (مانند HCl، HBr و غیره) از خود ساطع می کند. گاز هیدروژن هالید به راحتی رطوبت موجود در هوا را جذب می کند و اسید هیدروهالیک ایجاد می کند که دارای اثر خورندگی قوی است و مقدار زیادی دود تولید می کند. این دود، گازهای سمی و گازهای خورنده مشکلات زیادی را برای اطفای حریق، فرار و بازیابی به همراه دارد.
2. بازدارنده شعله فسفر:
بازدارنده های آلی فسفر شامل فسفات ها، فسفیت ها، نمک های آلی، اکسیدهای فسفر، پلی ال های حاوی فسفر و ترکیبات فسفر-نیتروژن هستند، اما بیشترین استفاده از آنها فسفات های هالوژن دار است. بازدارنده های آلی فسفر عمدتاً در مرحله تجزیه مواد پلیمری در مراحل اولیه آتش سوزی نقش دارند. این می تواند باعث کم آبی و کربن شدن مواد پلیمری شود، به طوری که مواد پلیمری نمی توانند گازهای قابل اشتعال تولید کنند، و از آنجا که ترکیبات غیرفرار فسفر به عنوان منعقد کننده عمل می کنند، مواد کربنی شده یک لایه کربن محافظ برای جداسازی هوا و گرمای خارجی تشکیل می دهند.
بازدارنده های هالوژن و فسفر در بازدارندگی شعله بسیار موثر هستند و به طور گسترده در پلیمرها استفاده می شوند. با این حال، احتراق مواد بازدارنده شعله هالوژن و فسفر باعث آزاد شدن گازهای سمی و مواد سرطان زا بالقوه می شود که با محیط سبز امروزی همخوانی ندارد. با روند توسعه اجتماعی حفاظت از محیط زیست، مواد بازدارنده شعله غیرآلی دوستدار محیط زیست و بازدارنده های شعله حاوی سیلیکون به تدریج وارد میدان دید مردم شده اند.